Zanim rozpocznę opowieść o biskupie krakowskim Pawle z Przemankowa, pierwszym kościelnym właścicielu Świniarska, to należy trochę cofnąć się w czasie by zrozumieć odwieczny kontredans tronu z ołtarzem.
W starożytnym Rzymie władca był pierwszym kapłanem lub nawet bogiem. Miał prawo mianowania i odwoływania kapłanów a świątynie były własnością państwa. Wielokulturowe imperium tolerowało inne wyznania pod warunkiem niekwestionowania jedności cesarstwa i uznawania prymatu władcy, inaczej groziła za to śmierć.
Kres prześladowaniom religijnym położył cesarz Konstantyn wydając edykt mediolański w 313 roku przyznawał wszystkim wolność wyznania. Konstantyn stal się także pierwszym cesarzem chrześcijańskim przyjmując chrzest na łożu śmierci w 337 roku.
W roku 753 papież Stefan II wręczył Pepinowi Krótkiemu królowi franków odnaleziony dokument zwany Donacją Konstantyna. Zgodnie z jego treścią cesarz Konstantyn zrównuje funkcję papieża z cesarską a biskupów z rzymskimi senatorami. W ręce Kościoła zostaje oddany obecny Watykan i inne dobra. Konsekwencją dokumentu staje się powstanie równoległego do państwowego ośrodka władzy i możliwość gromadzenia majątku. Dokument sfałszowano.
Wracamy do młodego Pawła z Przemankowa, który jest młodym, inteligentnym i ambitnym przedstawicielem arystokracji. Młodzi, szlachetnie urodzeni ludzie mieli kilka ścieżek kariery. Jeśli byli najstarszymi synami to dziedziczyli dobra i tytuły ojca. Ponieważ w kraju były dwa ośrodki władzy to młodsi synowie mogli służyć państwu lub Kościołowi ku chwale i majątkowi własnemu oraz rodziny.
Paweł zostaje oddany na służbę do kancelarii Bolesława Wstydliwego, gdzie szybko awansuje na jej kanclerza. Młody chłopak czerpie garściami ze „światowego życia” na dworze władcy. Bolesław Wstydliwy jakoś nie ma pociągu do swojej żony Kingi za to przyjaźni się bardzo z Leszkiem Czarnym, który ma podobny problem. Bolesław proponuje usynowić Leszka i przekazać mu księstwo. Do przeprowadzenia takiego planu potrzebuje tylko lojalnego biskupa krakowskiego, który zgodziłby się namaścić tak wybranego następcę. Wybór pada na Pawła z Przemankowa, ale jest pewien kłopot, nie jest księdzem. Szybko nadrabia ten brak i już kilka miesięcy później zostaje biskupem w 1266 roku.
Szybko okazuje się, że biskup Paweł ma ambicje bycia samodzielnym politykiem mającym wpływ na losy księstwa. Popada w konflikt z Leszkiem Czarnym i buntuje przeciw niemu wielmożów. Leszek musi prowadzić wojnę domową a biskup trafia do wieży. Książe jednak ma w pamięci los Bolesława Śmiałego, który ukarał śmiercią za zdradę biskupa Stanisława. Stanisław został świętym i patronem Polski a Bolesław zmarł na wygnaniu. Tym razem Leszek postanowił się ukorzyć i wypuścił z więzienia biskupa Pawła wypłacając mu wysokie odszkodowanie.
Biskup był człowiekiem bardzo porywczym, zabił chłopa za wypuszczenie naganianego jelenia podczas polowania. Na swoim dworze miał harem kochanek w tym zakonnicę porwaną z klasztoru. Do papieża trafiały regularnie donosy na rozpustne życie kapłana. Aktywnie działał na rzecz czeskiej dynastii Przemyślidów starających się o tron krakowski a przeciwko polskiej dynastii Piastów. Oczywiście musimy pamiętać, że opisywane przez Długosza wyczyny mogły być plotkami powstałymi w atmosferze ostrego konfliktu z Piastami, niemniej jednak Kościół Katolicki nie wymienia Pawła wśród biskupów zmarłych w opinii świętości.
Biskup Paweł na mocy testamentu przejmuje Świniarsko i Muszynę od krewniaka. Protesty córki Wysza nic nie pomogły. Wieś i jej mieszkańcy będą teraz własnością biskupów krakowskich a bezpośredni władać nimi będą dzierżawcy.