Dotychczas wymieniano bullę papieża Honoriusza III z 1225 roku nadającą dziesięcinę ze wsi Świniarsko klasztorowi w Miechowie jako pierwszą pisemną wzmiankę o Świniarsku a Wysza z Niegowici herbu Półkozic jako pierwszego znanego właściciela wioski.
Papież Honoriusz III tylko zatwierdzał decyzję biskupa Wincentego z 1214 roku dotyczącą dziesięciny. Ówczesnym właścicielem wioski był komes Budziwój z Jazdowa herbu Ciołek.
Urząd komesa powstał w Polsce w XII wieku i był dziedziczny. Pierwotnie komesami nazywano panów lennych (możnowładców), w okresie feudalnym zarządców okręgów grodowych. Jako urzędnicy królewscy zarządzali grodem, pilnowali poboru podatków, na swoim terenie sprawowali władzę sądowniczą i dowodzili wojskiem.
W nieznanych mi okolicznościach Świniarsko przeszło we władanie rodziny komesów herbu Półkozic od których wywodził się Wysz. Wysz nie miał potomka męskiego. Swoją jedyną córkę Bogusławę postanowił wydać za swojego bratanka Mironiega. W ten sposób ziemie pozostawały we władaniu rodu Półkozic, lecz nie wszystkie. Wyszowi umiera żona i postanawia zostać księdzem. W 1262 roku obejmuje stanowisko kanonika a od 1277 roku scholastyka odpowiedzialnym za uczelnie w biskupstwie krakowskim. Do wyboru takiej drogi zapewne namawia go krewniak Paweł z Przemankowa herbu Półkozic, który jest kanclerzem kancelarii (ministrem spraw zagranicznych) Bolesława Wstydliwego i dostaje propozycję objęcia stanowiska biskupa krakowskiego. Wysz zapisuje w testamencie Świniarsko i Muszynę biskupstwu krakowskiemu pod kierownictwem Pawła i w ten sposób Świniarsko staje się majątkiem kościelnym w chwili jego śmierci w 1279 roku i pozostaje nim do czasu kasaty dóbr biskupich przez Austrię w roku 1782.